Je kunt het scorebordjournalistiek noemen om alleen naar de uitslag te kijken en dat is het ook wel een beetje, maar aan de andere kant: is dat erg? Nee, natuurlijk niet! Ajax beleeft hoogtijdagen en dan moet je wel een ontzettende zeur zijn om over een statistiek van gecreëerde kansen te vallen.

Maar aan de andere kant: als we willen dat die hoogtijdagen langer blijven duren, kan het absoluut interessant zijn om eens dieper in te zoomen op de dingen die gebeurden in Mestalla. Ajax moet de lessen van Valencia-uit goed aannemen en wegzetten om succesvol te blijven.

Het hoe en wat precies leggen we uit aan de hand van input van @11tegen11!

xG-plot en pitch plot
Het is bijna de omgekeerde wereld: als Ajax een keertje een wedstrijd niet wint, zie je naderhand vaak dat de ploeg te weinig heeft gekregen. En inderdaad, de Ajacieden hebben vaak ook het betere van het spel en creëren op die manier de beste kansen. Wat schetst onze verbazing na Valencia-uit?

Dat de thuisclub op basis van gecreëerde doelkansen de grootste winstkansen had! Het nemen van een penalty helpt hierbij omdat een strafschop in 80 procent van de gevallen raak wordt geschoten, maar dan nog: qua kansen deed Valencia niet veel onder voor Ajax.

Ergens wisten we dat natuurlijk al wel, anders waren we niet massaal de loftrompet aan het steken over de reddingen van Andre Onana. De keeper verkeerde in opperbeste vorm en leek welhaast onpasseerbaar, waar de Ajacieden dankbaar gebruik van maakten.

Als we nog eens goed naar het xG-plot kijken, zien we echter ook dat de kansen van Valencia zich voordeden tijdens specifieke momenten van de wedstrijd. De periode tussen minuut 25 en 50 was de beste fase van het duel voor de thuisclub, terwijl Ajax eigenlijk de hele wedstrijd door wel kansjes – of zelfs kansen – kreeg en dus vrijwel constant gevaar stichtte.

Het is goed om te weten dat Ajax ook in de omschakeling kan toeslaan, want hier schortte het nog wel eens aan. Hoe vaak stonden we tijdens een counter niet klaar om te juichen om na een foute pass de haren uit ons hoofd te trekken? Denk nog maar eens terug aan Apoel-uit...

Ondanks de aardige start van Valencia in de tweede helft wist Ajax het gevaar van 'Los Che' goed te neutraliseren, want zoals je ziet, had het in de laatste 35 minuten weinig meer te duchten. En het duurde toch echt een tijdje voordat de 0-3 op het scorebord werd gezet.

Passmaps
Het is interessant om naar de dynamische passmap te kijken, want dan kun je zien hoe het spel van Ajax tijdens dit Europese avondje evolueerde. Tijdens de eerste fase van de wedstrijd valt direct op dat het elftal uit elkaar wordt getrokken: de ruimtes onderling zijn groot en dat wil je niet, want dan kan de tegenstander toekomen aan serieus voetballen.

Naarmate de wedstrijd vorderde, pakte Ajax dit steeds beter op. Maar het duurde een tijdje om iets tegenover de uitbraken van Valencia te zetten. Met name Edson Álvarez was aan het zwemmen door de veel te grote ruimtes om hem heen, maar ook de backs oogden kwetsbaar omdat Ajax gewoonweg niet helemaal goed stond opgesteld.

Op een gegeven moment vormde Nico Tagliafico het middelpunt van een kwartet (!) Valencia-spelers en dat is een situatie waarin je jezelf als linksachter liever niet tegenkomt. Sergiño Dest had het op rechts niet heel veel gemakkelijker en dus was het aan Erik ten Hag om een omzetting toe te passen.

Je kunt in de dynamische passmap mooi zien welke opdracht Ten Hag heeft voor zijn buitenspelers: iets meer naar binnen trekken. Bekijk het videootje nogmaals met deze gedachte in je achterhoofd en je ziet Quincy Promes en Hakim Ziyech van positie veranderen. Het was natuurlijk niet zo dat Promes en Ziyech aan de zijlijn stonden geplakt, maar die zijlijn laten ze helemaal los.

De ruimte die dit oplevert, werd benut door de backs waardoor Ajax meer druk kon ontwikkelen op de defensie van Valencia. Door het midden 'voller' te maken, werd het voor Álvarez en kompaan Lisandro Martínez gemakkelijker om van waarde te zijn, al moeten we aantekenen dat de Mexicaan niet zijn beste wedstrijd voor Ajax speelde. Geeft niets, dat kan een keertje gebeuren.

Door de betere positionering veranderde ook de rol van Donny van de Beek. Hij kwam niet altijd veel in het spel voor, zoals wel vaker het geval is, maar was wel weer onwijs belangrijk. Hij leverde in de eerste helft vanaf de rechterflank de assist bij de 0-2 en was in de tweede helft vanuit een meer centraal startpunt – mede dankzij de besproken omzettingen – betrokken bij twee grote doelkansen, waaruit hij zelf tekende voor de 0-3. Het weglopen uit de rug van spits Dusan Tadic blijft een groot wapen van Ajax.

https://twitter.com/ajaxlife/status/1180056014160384001

Zone 14 en passmaps
We stipten eerder al het verschil aan tussen het doelgevaar van Valencia en de dreiging van Ajax. Dat kunnen we ook mooi in beeld brengen, dankzij een weergave van de passing in Zone 14 en de halfruimtes. Je ziet dat de Ajacieden in deze belangrijke zones ondanks alles veel actiever waren dan hun tegenstander.

Het is mooi om die verschillen een keertje goed in beeld te hebben, want in de eredivisie gebeurt zoiets zelden. Je ziet dat Valencia iets meer rechttoe, rechtaan speelde, terwijl Ajax de bal vaker diagonaal of horizontaal verplaatste, op zoek naar een gaatje om te kunnen toeslaan. Als je bedenkt dat Valencia vooral gevaarlijk werd vanuit de omschakeling, is dat natuurlijk snel verklaard.

Vooral in de halfspaces was het verschil tussen beide ploegen groot. Valencia ondernam in deze zones 25 passes in totaal, terwijl de Ajacieden alleen al 24 keer een medespeler in dit gevaarlijke gebied wisten te bereiken. Je kunt daarom niet zomaar roepen dat het puur toeval was dat Ajax de wedstrijd naar zijn hand wist te zetten. De 0-3 kreeg wel degelijk gestalte op basis van bepaald fundament.

Als je je aandacht vestigt op de activiteit in Zone 14 ontdek je een soortgelijk patroon. Het geinige is dat Ajax vanuit beide gebieden een doelpunt wist te produceren. Niet geheel toevallig waren Van de Beek en Tadic hier als troefkaarten bij betrokken.

Zo, Valencia-uit is geweest en afgedaan. We kunnen alweer niet wachten op de uitdagingen die de dubbele ontmoeting met Chelsea biedt. En hoe Ajax hiermee omgaat!