Denkend aan Yakubu ga ik in gedachten terug naar het kampioensjaar 2001/2002. De middenvelder was dat seizoen van grote waarde voor Ajax. Niet als doelpuntenmaker, want scoren deed hij eigenlijk nooit, maar wel als keiharde middenvelder die een overtreding niet schuwde. Bovenal denk ik aan de zachte Yakubu en het mooie mens dat hij was.

Als hij naar het trainingsveld liep bijvoorbeeld: altijd tijd voor een foto, dolletje of een praatje in slecht Engels. In het genoemde kampioensjaar waren er meer momenten waaraan ik vandaag terugdacht: de kampioenswedstrijd uit tegen NEC, waarin Yakubu mocht invallen en de huldiging die volgde op het vermaarde P2-terrein.

Ik zal het maar meteen bekennen; ik had eigenlijk geen kaartje voor de wedstrijd, maar via allerlei omwegen kwam ik samen met mijn vrienden toch in Nijmegen terecht. Ajax won de wedstijd met 0-2 en was kampioen!

Net toen we wilden gaan wees Yakubu mijn kant op en gooide zijn Ajaxstropdas in mijn richting.

Na het kampioensfeest in het stadion vertrokken de bussen vol uitgelaten fans terug naar Amsterdam om daar op P2 de officiële huldiging bij te wonen. Mijn vrienden en ik wilden daar niet te lang blijven hangen. Een sfeerloze parkeerplaats in combinatie met een huldiging vonden we niet de meest ideale combinatie, ondanks dat er speciaal voor de uitsupporters een vak vooraan het podium was vrijgehouden.

Wij besloten dan ook om direct na de opkomst van de spelers te vertrekken richting het centrum om daar een biertje op het kampioenschap te drinken.

Net toen we wilden gaan, wees Yakubu mijn kant op en gooide zijn Ajaxstropdas in mijn richting. Mijn tot op de dag van vandaag – onbekende buurman dacht echter dat hij de gelukkige was en tegelijk vingen wij de stropdas. Stel je even het volgende tafereel voor: twee volwassen kerels die alle twee trekken aan een stropdas en deze niet los willen laten... True story.

Mijn vrienden zagen de lol er wel van in, hoewel het wat kolderieke tafereel in totaal zo’n half uur moet hebben geduurd. Uiteindelijk besloot mijn buurman om eieren voor zijn geld te kiezen en mij als winnaar uit de strijd te laten komen. Behalve het kampioenschap van Ajax, had ik nu ook de stropdas van Yakubu als tastbaar aandenken.

Inmiddels hangt het speciale stukje stof al vijftien jaar ongebruikt in mijn kledingkast. Op een speciaal plekje. Mijn vrouw vraagt regelmatig wanneer ik ‘m nu eens weggooi. Dat gebeurt natuurlijk sowieso niet. Het idee. Zeker na vandaag laat ik de stropdas van Yakubu gewoon hangen, als eerbetoon aan een mooi mens!