De 73ste minuut van de bekerwedstrijd tussen Ajax en Willem II zal Nouri voor altijd bijblijven. De negentienjarige Ajacied, die al twaalf jaar bij de club komt, maakte zijn debuut. Veel andere talenten van zijn generatie gingen hem al voor, nu was het zijn beurt. En wat een kwartier volgde er!

“Ik wilde het liefst de eerste vrije trap al nemen. Je kunt het altijd proberen, wie weet hoor je wel 'ja'. Maar Lasse nam 'm zelf en hij schoot de bal fantastisch binnen. Toen vroeg ik of de tweede dan voor mij was. 'Nee,' zei Lasse voor de gein. 'Alleen als je ook scoort'.”

Dat is precies wat Nouri deed: scoren! De 5-0. Randje zestien, bal in de hoek en juichen maar! Over zijn jubel gesproken, speciaal voor de juichpolitie en Ajax Life wat uitleg: “Ik wees op mijn naam, maar vooral naar mijn rugnummer. Nummer 34. We strijden allemaal voor het kampioenschap en ook al was dit een bekerwedstrijd, ik wil niets liever dan een bijdrage leveren aan een landstitel.”

Hopelijk is dit slechts het begin voor Nouri, hopelijk ligt hij de komende tijd niet meer wakker in zijn bed – piekerend over wanneer zijn kans komt – maar slaapt hij heerlijk en kunnen we straks volop genieten van Nouri die de pannen van het dak speelt in het eerste elftal.

“Het was tijdens de warming-up al genieten. Het publiek schreeuwde zo hard mijn naam, dat ben ik helemaal niet gewend,” vervolgt Nouri. En toen brak de 73ste minuut aan. Nooit meer zal aan Nouri worden gevraagd: wanneer ga je eindelijk debuteren? “Aan de ene kant was het wel mooi, aan de andere kant werd het me soms een beetje te veel.”

“Ik heb altijd mijn koppie erbij gehouden en netjes antwoord gegeven, als mensen iets vroegen over mijn debuut. Maar nu het eindelijk zo ver is, slaak ik toch wel een diepe zucht. Ze gaan nu zeggen dat ik eindelijk mocht invallen. En wanneer ik in de basis sta. Het zijn meestal kinderen die zulke vragen stellen, maar zo was ik vroeger zelf ook. Altijd moeilijke vragen stellen. Het is alleen jammer dat het stadion niet vol zat.”

Resteert slechts nog de vraag: wat gaat Nouri met zijn debuutshirt doen? “Die gaat mooi mee naar huis. Mijn vader is altijd van dat soort dingen. Hij staat op springen en wilde mijn shirt al hebben toen ik langs 'm liep op het veld. Ik ga zo naar mijn vader toe, mijn oom en broers zijn er ook. Mijn moeder niet. Ik heb vier jongere zusjes die morgen naar school moeten en iemand moest oppassen. Ik stond niet in de basis en het was geen zekerheidje dat ik zou debuteren.”