Europese wedstrijden van Ajax verlopen – afgezien van een onnodige tegengoal – de laatste jaren volgens een soort vast principe: of de ploeg moet zich in de wedstrijd vechten en speelt een helft goed. Of het is de betere ploeg, maar weet de tegenstander niet negentig minuten lang op te jagen.

Het onderlinge treffen met Rostov valt in die tweede categorie. “Het laatste kwartier van de eerste helft stond voor Rostov al in het teken van tijdrekken en op de grond blijven liggen. De keeper had ook geen haast,” haalt Veltman tegenover Ajax Life nog maar eens terug.

“Het is inderdaad bijna jammer dat de scheidsrechter voor de rust floot. Dat is het spelletje, maar soms heb je liever dat je verder speelt. We waren vanaf de aftrap de betere ploeg. Maar het is weer hetzelfde verhaal van net niet en daar baal ik wel van.”

Veltman had vooraf ook de verhalen gehoord over wonderploeg Rostov, dat toch als tweede wist te eindigen in de Russische competitie. “Ik vond ze minder sterk dan verwacht, maar misschien had het er ook mee te maken dat wij het goed deden. We zetten prima druk naar voren, Rostov heeft bijna geen counter uitgevoerd.”

Ajax domineerde. Dat kwam niet alleen door druk naar voren te zetten, maar had wellicht ook te maken met de keuzes van Peter Bosz. Zo speelde Veltman rechtsback omdat de middenvelders zouden 'uitstappen', waardoor de backs regelmatig in balbezit zouden zijn. Dan is de opbouw belangrijker en daarin is Veltman beter dan Kenny Tete.

De alinea hierboven bevat verschillende facetten die Bosz van zijn verdedigers vraagt: een aanval opzetten, druk naar voren zetten en nog het verdedigen zelf. Veltman merkt op dat de trainer flinke eisen stelt. Dat was in het begin best schrikken. “De trainer wil heel ver naar voren. Ik dacht: jeetje, conditioneel wordt er wel heel veel gevraagd, maar je merkt dat het kan.”

“Eerst speelden we een helftje goed, nu een uur en dat gaan we uitbouwen naar de volle negentig minuten. We houden dit straks twee keer drie kwartier vol, daar ben ik honderd procent zeker van. Ons spel is pas een wapen als iedereen meedoet met druk zetten. Ik geloof erin. In het begin dacht ik: wow, dit is extreem. Maar als je het goed doet, pakt het extreem positief uit.”

Ajax moet dus constant vooruit, zo luidt de theorie van Bosz. Maar is er ook een moment om te herstellen, bijvoorbeeld als je even kapot zit? Jazeker, maar ook dat is weer interessant. Je moet namelijk gewoon altijd vooruit blijven denken, zo luidt de uitleg van Veltman.

“Het is iets mentaals. Je moet alsnog even vijftien meter aanzetten om de bal af te pakken. Wanneer je achteruitloopt, moet je meteen helemaal terug naar de eigen zestien. Dat is nog zwaarder! Als de tegenstander er doorheen speelt terwijl je 'hoog' staat, moet je ver terug. Het geloof dat we juist vooruit moeten stappen, komt er steeds meer in. Dat is de grondgedachte van Bosz.”