Het is er tjokvol en bloedheet. We kijken hoe Ajax uit bij NEC probeert de kampioensschaal binnen te harken. In beeld verschijnt steeds weer de bikkelende Jan van Halst. De bebloede tulband van een week eerder heeft plaats gemaakt voor een fikse pleister boven het rechteroog. Ik moest hier zomaar aan denken, maar waarom?

Welnu, dat komt door Kamp Seedorf. Hun laatste Shota Showtime Arveladze plak-creatie is weer keihard raak. Juiste keuze, naar mijn bescheiden mening. De Georgiër is en blijft één van mijn meest favoriete Ajacieden.

Door hun nieuwste werk vraag ik me af: wie zou de volgende moeten zijn? Wie kijkt naar wat Kamp Seedorf allemaal creëert, ziet dat het veelal helden betreft. Publiekslievelingen. Denk maar Litmanen, Pettersson en de hooghoudende Witschge. Maar het collectief is duidelijk ook niet vies van een stukje cult. En juist daarom hoop ik een lans te kunnen breken voor Van Halst.

U zegt? Ja, Jan van Halst.

Hoewel ik heus niet de illusie heb dat de mannen van Kamp Seedorf aan verzoeknummers doen, zie ik het wel zitten: een close-up van Rambo van Halst. De kale schedel opengereten. Een met bloed doordrenkte tulband die het hoofd bijeen houdt, vastgemaakt met vier pleisterstroken. Een paar straaltjes bloed ontsnappen aan de tulband en loopt langs het vastberaden hoofd omlaag. Over de wangen, langs het rechteroog, langs de neus. De blik in zijn ogen is duidelijk: die kampioenschaal is voor mij!

 

Morgen komt m'n nieuwe blog over Jan van Halst & @kampseedorf online, allemaal te lezen via www.ajaxlife.nl. ⚽ #kampioen #2002 #tulband #Ajax #voetbal #blog #eerbetoon #Eredivisie #Amsterdam #vanhalst #kampseedorf

Een foto die is geplaatst door Floris Roos (@florisroos78) op 25 Jul 2016 om 1:11 PDT

Bovenstaande zou ik dus serieus tof vinden. Van Halst was natuurlijk veel, maar geen échte Ajaxvoetballer. Maar toch, het verhaal van de middenvelder in het kampioensjaar 2001/2002 is prachtig.

Befaamd zijn de beelden van de mannetjesputter die in de voorlaatste wedstrijd van dat jaar tegen FC Den Bosch met een door bloed bevlekte tulband over het veld raast. Van Halst komt even daarvoor onvrijwillig in aanraking met de schoen van Bosschenaar Fabian de Freitas. De schedel kraakt even. Het ziet er afschuwelijk uit, maar Van Halst wijkt niet. Na een behandeling van ruim zes minuten meldt hij zich ernstig gehavend, zoals hierboven beschreven, weer binnen de lijnen. Alsof Tour of Duty weer op tv is.

Het is zo'n fraai verhaal omdat het seizoen voor Van Halst nog start met een ernstig vernederende verbanning naar de bijvelden. Trainer Co Adriaanse heeft kale Jan niet nodig. In de prullenbak ermee. De middenvelder lijkt in de anonimiteit te verdwijnen, maar treft het dat Adriaanse wordt ontslagen.

Het is zo'n fraai verhaal omdat het seizoen voor Van Halst nog start met een ernstig vernederende verbanning naar de bijvelden.

Diens opvolger Ronald Koeman trekt Van Halst uit de mottenballen, ziet in hem de ontbrekende schakel op het middenveld. De voetballer blijkt voor Koeman het cement tussen de stenen. De keurige tv-analyticus van vandaag de dag grijpt zijn kans en oogst met zijn nimmer aflatende werklust uiteindelijk veel lof bij de fans.

Voor mij is dit een wezenlijk stukje Ajaxhistorie. Ik weet van de kampioenswedstrijd tegen NEC niet veel meer. Ja, Ajax wint met 0-2 in Nijmegen. En Van der Meijde maakt er eentje, weet ik nog. Maar ik herinner mij vooral de dolgelukkige Van Halst met de kampioensschaal boven de bepleisterde en gebutste vleespet. En ik zie ons nog zijn naam schreeuwen in het Soccer Café: Rambo van Halst! Een goed bedoelde vergelijking met het alter ego vanSylvester Stallone.

Afgelopen jaar nog vertrouwt oud-Ajacied André Bergdolmo desgevraagd zijn mooiste herinnering aan Ajax toe aan De Telegraaf. De Noorse verdediger noemt de kampioenswedstrijd tegen NEC én toenmalig ploeggenoot Jan Van Halst: “Tien minuten voor tijd liep Jantje te huilen: 'André, verdomme, ik ben kampioen'.”

Het maakt het verhaal voor mij nóg even toffer.

Dus ja, ik zie het allemaal wel voor me. Lopend richting Amsterdam Arena kun je Van Halst zomaar tegenkomen. Je moet wél goed zoeken. Hij hangt op een wat obscure plek, daar waar Kamp Seedorf vaker zijn ding doet. Dus aan een groezelige betonnen pilaar. Liefst met betonrot, passend bij het beschadigde hoofd van de kampioen uit 2002.

Op de achtergrond gloort de Amsterdam Arena.