Wat kwam die bekerfinale beroerd uit. Na de 2-0-zege op sc Heerenveen had iedereen met een rood-wit hart het liefst de volgende dag al speelronde 33 gespeeld. Geen langdurige spanning richting het competitieslot, richting titel 34.

De spanning bouwde zich echter in anderhalve week op. Niet alleen bij de supporters, ook bij de spelers. Hoewel de voorbereiding op Twente-thuis er een als alle andere was, was de spanning op het veld voelbaar. Intens voelbaar, tot de tachtigste minuut. En toen kwam alles eruit.

Mike van der Hoorn ging de lucht in op een voorzet van Amin Younes en kopte Ajax naar een bevrijdende 2-0-voorsprong tegen de tukkers. Weg was de spanning, weg was het krampachtige spel van de eerste tachtig minuten.

Natuurlijk was Ajax al in de eerste helft op voorsprong gekomen na een heerlijke rush van Vaclav Cerny, die in de basis de voorkeur kreeg boven Lasse Schöne. Maar FC Twente was niet van plan zomaar mee te werken aan een Amsterdams feestje.

El Azzouzi, de huurling van Ajax, en Ziyech kwamen een paar keer gevaarlijk dicht bij een treffer, maar met een voetje hier, een blok daar, en vooral met goede reddingen van Jasper Cillessen hield Ajax het eigen doel schoon.

Dat PSV in eigen huis na een 1-1-tussenstand tegen SC Cambuur inmiddels was uitgelopen naar 5-2, deed er ineens niet meer toe. Na die kopbal van Van der Hoorn.

Ajax voetbalde bevrijd, de supporters zongen bevrijd. In enkele minuten liep de ploeg van Frank de Boer uit naar een klinkende zege, die de opmaat naar titel 34 moet zijn.

Invaller Viktor Fischer mocht in de 82ste minuut vrij uithalen. De Deen bevrijdde met zijn treffer ook zichzelf, na maanden van invalbeurten vol pit, maar zonder al te veel geluk.

Vier minuten later ramde Younes de bal in het dak van het doel en klonk voor het eerst echt luid ‘kampioenen, kampioenen’ in de Arena. En natuurlijk het ‘Johan, Johan, we worden kampioen’. Dat PSV nog 6-2 maakte, deerde niemand. Het verschil in doelsaldo blijft zes.

Nog één wedstrijd moet Ajax winnen, bij De Graafschap. Over zeven dagen. Het gevoelsmatig lange wachten begint weer. Was het morgen maar alvast 8 mei.