Stuiterend stonden de kindjes in het museum van sc Heerenveen, waar ze zich konden omkleden. En ik moet zeggen: het was een goede manier om van mijn zenuwen af te komen.

Ik was mezelf al twee dagen lang aan het opnaaien, zo bang was ik dat Ajax in Friesland de koppositie zou kwijtraken. Dan is het in het gareel houden van een groepje kinderen, die niet lang daarna met hun Ajaxhelden het veld op mogen, een goede afleiding.

Maar de elf leden van de Ajax Kids Club waren niet de enigen die stonden te stuiteren vanwege de ontmoeting met de Ajaxspelers. Een groot deel van de Heerenveenmascottes was ook maar wat blij dat Ajax op bezoek kwam. Stiekem waren een hoop van de jonge Friezen ook voor nummer één van de eredivisie.

Stiekem waren een hoop van de jonge Friezen ook voor Ajax.

Of eigenlijk niet zo heel stiekem. Tijdens het omkleden vertelde een van de kindjes: “Ik ben lid van de Kids Club van Heerenveen, maar eigenlijk ben ik voor Ajax.” Zeker vijf andere in het wit-blauw geklede kinderen gaven daarna ook toe het liefst in het wit-rood-wit te willen lopen.

Ik kan erg gelukkig worden van zulke uitspraken. Want de kinderen in kwestie mogen dan toevallig in omgeving Heerenveen zijn geboren, het weerhoudt ze er niet van om voor Ajax te zijn. Het geeft maar weer eens aan hoe groot Ajax is.

Misschien gaat het wat ver om op basis van deze steekproef onder elf leden van de Kids Club van Heerenveen te stellen dat veel supporters van andere clubs ook een stukje Ajax in hun hart hebben. Gelukkig werd het bewijs vier dagen later geleverd tijdens de bekerfinale.

Want de supporters van de twee finalisten konden het niet laten om over Ajax te zingen. Dat terwijl Ajax toch al een tijdje niet meer meedoet aan de bekertoernooi. Het is schattig en het maakt Ajax alleen maar groter. Blijkbaar kunnen de supporters van Feyenoord en FC Utrecht niet zonder ons. Zelfs niet tijdens hun wedstrijd van het jaar.

Zo blijkt maar weer: wij zijn Ajax, wij zijn de grootste. Overal in het land.