Door Willem Haak

Wanneer De Boer na seizoen 2015/2016 besluit Ajax te verlaten, laat hij weten het nemen van een sabbatical geen gek idee te vinden. Even geen kritische supportersschare. Even geen druk vanuit het bestuur. En bovenal, even geen kritiek vanuit de media. Het loopt volledig anders. Nog geen vier maanden na zijn vertrek bij Ajax wordt De Boer aangesteld als manager van Inter, een club waar het – net als in Amsterdam – nooit rustig is en altijd stormt.

De bijnaam van de het zwartblauwe vlaggenschip uit Milaan luidt dan ook ‘Pazza Inter’, wat vrij vertaald ‘Gek Inter’ betekent. Er gebeurt altijd wat bij de club waar ook ex-Ajacieden als Christian Chivu, Aron Winter en Wesley Sneijder furore maakten. Vaak wordt er met geld gesmeten. Vaak heeft de club te maken met bestuurlijke chaos. Vaak kent de club periodes van sportieve droogte.

En sportief valt het de afgelopen jaren tegen. Inter won sinds 2011 geen prijs meer. In het seizoen 2012/2013 eindigt de club zelfs op een historisch slechte negende plek. Anno 2016 is de sportieve druk dan ook immens. Dat de grootste sportkrant van het land – de Gazzetta dello Sport – in Milaan is gevestigd, werkt hier vaak niet aan mee.

De Boer vraagt steeds om meer tijd, maar lijkt zich niet te realiseren dat die er niet is.

Valt Inter in het weekeinde tegen, dan wijdt La Rosa haar voorpagina aan de Milanese misère. Draait het niet bij Inter, dan staat de manager, net als bij veel clubs in Italië, al snel onder immense druk. De Telegraaf is er niets bij.

Sinds 2010 slijt Inter liefst (inclusief De Boer) acht trainers. Namen als Rafael Benitez, Claudio Ranieri en Roberto Mancini branden hun handen aan het project. Gian Piero Gasperini spant echter de kroon. Met drie oude en slome verdedigers poogt de manager er een 3-4-3-opstelling in te slijpen. Het lukt niet. Na vier nederlagen en één gelijkspel in vijf wedstrijden wordt Gasperini al ontslagen.

Enkele jaren later wordt ook De Boer weggestuurd. In veertien duels als manager van Inter weet De Boer maar zeven keer te winnen. De omschakeling van het defensieve spel van Mancini naar het aanvallend ingestelde voetbal van De Boer blijkt te groot. De spelers hebben moeite met het spel dat de Nederlandse trainer voor ogen heeft en de tactiek wordt er niet ingeslepen. Mogelijke reden: De Boer wordt pas twee weken voor de seizoenstart aangesteld. De tactische aanpassingen hebben tijd nodig.

It remains really impressive how Inter plays to Frank de Boer's hand.
Extreme flank play with both FBs doing the distribution.#passmap pic.twitter.com/cvqAA7NgkW

— 11tegen11 (@11tegen11) 30 oktober 2016

Deze tijd krijgt de manager echter niet. Al vanaf de eerste wedstrijd van het seizoen wordt het spel van Inter gekraakt. Als de Nerazzuri het op 18 september opnemen tegen Juventus, staat De Boer dan ook al vol onder druk. Hij heeft het roer op dat moment pas vier wedstrijden in handen. Inter wint met 2-1 van aartsrivaal Juve en de baan van De Boer is gered. Voor even.

De overwinning op Juventus krijgt namelijk geen vervolg. In de tien volgende duels wint Inter maar vier keer. Met de tactiek van De Boer wordt opgebouwd via de vleugels, maar wanneer de backs de bal voorslingeren staat er vaak niemand voor het doel.

Middenvelders als Ever Banega en Joao Mario komen in de tactiek niet tot hun recht. Bovendien laat de Interdefensie té vaak een steek vallen. De gekozen tactiek blijkt simpelweg niet te werken en de trainer weigert zich aan te passen. De Nederlander vraagt nog steeds om meer tijd, maar lijkt zich niet te realiseren dat die er niet is. Vrij naïef.

De club is in de zomer namelijk overgenomen door een Chinese groep investeerders. Onder de noemer Suning laat de groep weten te streven naar succes op de korte termijn. Met De Boer kiest de club voor een heuse cultuuromslag. Het vraagt om spectaculair voetbal. De defensieve opstelling onder Mancini dient verleden tijd te zijn. De Boer denkt dit in korte tijd te bewerkstelligen. Bij Ajax werd hij toch ook aangesteld in een periode dat het een grote rommel was?

De @Gazzetta_it is wederom fel: "#Inter heeft al besloten De Boer te ontslaan. Club wacht op het juiste moment." pic.twitter.com/cabiikt4gQ

— Willem Haak (@WillemHaak) 30 oktober 2016

De Boer onderschat de situatie bij Inter echter. De spelers zijn niet fit en Mancini heeft de selectie in een matige staat achtergelaten. Na enkele investeringen is het basiselftal goed. Met spelers als Andrea Ranocchia en Felipe Melo komt de tweede garnituur veel tekort. Bovendien lijkt De Boer zich bij zijn benoeming niet te realiseren hoe groot de macht van de Italiaanse media is.

Direct na zijn aanstelling wordt de trainer verguisd door kranten als de Gazzetta dello Sport en de Corrierre dello Sport. Alles komt op het bordje van de Nederlandse manager. De kranten moeten immers vol en De Boer is geen Italiaan. Hij is een makkelijk slachtoffer. Zeker omdat de prestaties op het veld tegenvallen en Inter blijft verliezen. Het is een kwestie van tijd voordat De Boer wordt ontslagen.

Dit gebeurt uiteindelijk na een nederlaag op bezoek bij Sampdoria. Inter verliest met 1-0 en het spel is hopeloos. Bovendien is de inzet van de spelers minimaal en weigert aanvaller Eder na een wissel de hand van De Boer. Voor de Chinese investeerders is dit een signaal.

85 dagen na zijn aanstelling wordt De Boer ontslagen. Een avontuur rijker. Een illusie armer. Tijd voor een sabbatical.