Door Piet Jan Nauta

Zondag 17 januari 2016 zal door mij niet worden herinnerd als de dag dat 'oerwoudgeluiden' de wedstrijd tussen ADO Den Haag en Ajax (0-1) overschaduwden. De wedstrijd, die van een bedroevend niveau was, zal evenmin in mijn geheugen gegrift staan. Nee, zondag 17 januari 2016 zal voor mij de dag blijven dat jij je status als toekomstige topper verbrak en je definitief meldde aan de top. Nu nog van de eredivisie, maar voor hoelang nog?

Je bent negentien jaar en je hebt net een gigantisch bod naast je neergelegd. Was het 25 miljoen euro dat Napoli, de club waar Maradona een heldenstatus vergaarde, bood? Hoe dan ook, in plaats van spelen mét Gonzalo Higuaín, Lorenzo Insigne, José Callejón en Marek Hamsík, kies je ervoor om te spelen tegen Tommie Beugelsdijk, Ruben Schaken, Wilfried Kanon en Timothy Derijck. Omdat dat beter is voor je ontwikkeling. Op het slechtste kunstgrasveld van de eredivisie, voor een stel doorgesnoven idioten op de tribune. Je eigen supporters mogen niet eens mee.

Nog voor je negentiende verjaardag heb je al veel van je potentie laten zien. Het komt je op veel waardering te staan in de pers. Waar veel jongens van jouw leeftijd al snel naast de schoenen gaan lopen, blijf jij jezelf. Je hebt natuurlijk een flitsende start gemaakt, maar je bent er nog niet. Dat weet je ook wel. Er zal ook een tijd komen dat het wat minder gaat.

In Den Haag hervat je met je team de competitie. Op jacht naar het kampioenschap, wetende dat je grootste concurrenten later die middag het tegen elkaar opnemen. Op Donny van de Beek na, ben jij de jongste speler op het veld. Tegen Den Haag doe je je ding. Dat valt op bij het thuispubliek, die dat niet kan aanzien. Je bent fel, zit overal bij en legt je tegenstanders het vuur aan de schenen.

Vanaf de tribune hoor je wat vreemde geluiden op het moment dat jij aan de bal bent. Eerst valt dat niet op, maar later wel. Je meldt het aan scheidsrechter Pol van Boekel, maar hij doet net alsof er niets aan de hand is. Hij grijpt niet in.

Een vingertje voor de mond, of gewoon even zwaaien. Nee, jij negeert ze volledig.

De club waar je op bezoek bent, houdt zich niet aan de richtlijnen die de KNVB heeft opgesteld bij gevallen als deze. Gevallen van discriminatie en racisme. Want hoewel iedereen thuis er schande van spreekt, sta jij er alleen voor. ADO Den Haag grijpt niet in. Ajax grijpt niet in. Je aanvoerder Joël Veltman grijpt niet in. Je trainer Frank de Boer grijpt niet in. Niemand van je teamgenoten grijpt in. Niemand van het andere team grijpt in. Je fans zitten thuis en zijn net zo machteloos als jij. Je staat er helemaal alleen voor.

Je had van het veld kunnen stappen, maar zo ben je niet. Dan winnen de door kleur geobsedeerde randdebielen het van het voetbal. Onverschrokken speel jij je wedstrijd. Natuurlijk doen de oerwoudgeluiden je iets, dat kan niet anders. Alhoewel, oerwoudgeluiden. Je hoort mensen die een aap nadoen. Kanslozen, dat zijn het. Maar je legt het naast je neer en hebt een groot aandeel in de 0-1-zege. Een zege die je koppositie verstevigt.

Je had na het laatste fluitsignaal je gram kunnen halen voor de geel-groene massa op de tribune. Het is zo verleidelijk, zeker als jonge gozer. Even een klein gebaartje naar de tribune. Een vingertje voor de mond, of gewoon even zwaaien. Nee, jij negeert ze volledig en verlaat het veld. Een prachtige vorm van je gram halen.

Met gebogen gezicht loop je richting de zijlijn. Daar staat de trainer van de tegenpartij Henk Fraser je op te wachten. Hij weet hoe je je gevoeld moet hebben en slaat als een vaderfiguur zijn hand op je hoofd. Dat zegt veel. Na de tijd is er de steun die je graag had gewild, maar tijdens de wedstrijd niet kreeg. De spelers geven de scheidsrechter de schuld, de scheidsrechter geeft de club de schuld en de club geeft de KNVB de schuld. Het zijn allemaal angsthazen.

Van de 15.000 mensen in het Kyocera Stadion was jij het meest volwassen. Jij was de enige kerel in een huis vol bange schijterds. Met je negentien jaar. Zo jong en dan al zo volwassen. Niet alleen in je spel, maar ook in je persoonlijkheid. Dit was inderdaad de dag waarop er een stempel op de naam Bazoer werd gedrukt. Niet die van het slachtoffer van discriminatie en racisme, maar die van volwassen kerel. Een topspeler.

Zondag 17 januari 2016. Remember the date.